Skupiała się tam władza najpierw Ethelreda, a później jego syna Edmunda, który w kwietniu 1016 roku przejął obowiązki ojca. Anglosasi przez długi czas bronili się skutecznie. Przełom nastąpił dopiero 18 października 1016 roku w bitwie pod Assandum, w której jak donoszą kroniki anglosaskie, poległ kwiat angielskich elit. Bitwa Ich fundamentem, zwanym również szkieletem wszechrzeczy był jesion Yggdrasill. Midgard, czyli Środkowy Świat należał do ludzi, ale zarówno pod nim, jak i nad nim znajdowały się inne krainy przypisane do konkretnych istot. W korzeniach świętego jesionu znajdował się Nilfheim zamieszkiwany przez zjawy i groźne bestie. Według tych sag stosunek długości do szerokości w łodziach wikingów wynosił 6:1 a nawet 11,4:1. łódź Wikingów ZMIERZCH EPOKI Łodzie wikińskich projektów przetrwały by zapewne wiele lat jako statki transportowe lub pogrzebowe w tak odległych rejonach jak wyspy zachodniej Norwegii czy Szwedzkie jeziora. Trzeba też dodać, że europejskie królestwa stawały się coraz silniejsze i wikingom ciężko było znaleźć łatwe miejsca do grabieży. Główne trasy podróży wikingów I ziemie przez nich zajęte. Source: Own work Author:Bogdan/Wikipedia . Czyli można przyjąć, że era wikingów trwała od końca VIII wieku, aż do połowy wieku XI. Wioska Wikingów na Krymie.Jak to się stało? Jakie są cechy parku? W jakim mieście znajduje się park kinowy? Co ma wspólnego z przebojem, w którym występuje Danila Kozlovsky? Nie wiadomo, skąd się wziął ani kiedy. Nie wiadomo, jak to się stało ze zajął 2/3 Europy. Nie wiadomo, dlaczego jest najliczniejszym europejskim ludem, skoro wyroił się u progu X wieku naszej ery z garstki nieledwie zagrzebanego w borach chłopstwa. Do tego – był już wtedy nacją niemal gotową na przyjęcie chrześcijaństwa. . Jak nazywali się kapłani Wikingów? W przedchrześcijańskiej Islandii pogańskie świątynie były własnością prywatną i były utrzymywane przez hofgoði or ksiądz Ze świątyni. Jak nazywa się religia Wikingów? Pogaństwo Nordic lub skandynawskie pogaństwo (w Nordic stary: heidindómr) to termin używany do opisania wspólnych tradycji religijnych wśród plemion germańskich, które zamieszkiwały kraje nordyckie przed i podczas chrystianizacji Europy Północnej. Kim byli bogowie Wikingów? Główne bogowie wikingów Thora. Dziś pojawia się w filmach, komiksach, komiksach, a nawet w płatkach zbożowych. ... Odyn. Jak wspomnieliśmy na początku, Odyn był bogiem bogowie, któremu trzeba było oddać hołd. ... Frigg. Jest żoną Odyna i macochą Thora. ... Tyr. ... Freja. ... Loki. Jak modlili się Wikingowie? L Wikingowie Nie mieli „wiary”, nie mieli „religii regulowanej” i, jak się wydaje w ogólnych zarysach – skoro nic nie wskazuje na to, że jest inaczej – nie było też jednolitości w kulcie, ani w obrzędzie, ani w ceremonii, ani w jej ewentualnym duchowieństwo. Co praktykowali Wikingowie? Pokojowi kupcy i miłośnicy miodu pitnego L Wikingowie są dobrze znani z ciągłego grabieży. Jednocześnie jednak wielu z nich żyło spokojnie jako kupcy lub rolnicy, a wiele ekspedycji miało na celu handel wymienny. Jaką religię mają Nordycy? Chrześcijaństwo, od czasu chrystianizacji powstałej między IV a XI wiekiem, jest religia miast nordycki, skandynawowie lub germański (chrześcijaństwo) Nordic, chrześcijaństwo skandynawskie i chrześcijaństwo germańskie) Jakie ofiary ponieśli Wikingowie? Wiele z tych źródeł odpowiada ofiary ludzie dla bogów nordyckich:… Ceremonie były następującego typu: z każdego gatunku żywych stworzeń płci męskiej ofiarowuje się dziewięć głów, a każda para musiała ofiarować ludzką ofiarę, której krwią zwyczajowo łagodziło się gniew bogowie. O co pyta się Odyna? pyta Odyn jego żonie Frigg (bogini małżeństwa i dzikiej natury), matce Baldera, aby wszystkie żywe istoty, wszystkie siły i wszystkie rzeczy we wszechświecie przysięgły, że nie skrzywdzą Baldera. Wielka historia małej wyspy. Jak Islandia zmieniła światPublished on Jun 10, 2022Lektura obowiązkowa dla każdego, kto marzy o podróży na Islandię. Kiedy 1200 lat temu wódz Wikingów Ingólfur Arnarson osiadł statkiem na mieliźnie na... SIW Znak obejrzyj 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Czy podoba ci się ten film? Wikingowie Wikingowie (ang. Vikings) — główni bohaterowie powieści Cressidy Cowell oraz trylogii filmowej Jak wytresować smoka. Są stworzeni na wzór plemienia historycznego, zamieszkującego wyspiarskie tereny w północnej części Europy i specjalizującego się w walce oraz żegludze. Wikingów z serii Jak wytresować smoka (tak filmów, jak i książek) dodatkowo wyróżnia fakt, że prawdopodobnie jako jedyni ludzie żyli u boku smoków i zbudowali na nich istotną część swojej kultury. Wygląd Zarówno w powieściach, jak i w filmie przedstawiono bardzo podobny wizerunek plemienia wikingów. Zdecydowaną ich większość stanowią wojownicy. Słyną z potężnej masy mięśniowej i jednocześnie ogromnej siły. Umięśniona sylwetka, gruba warstwa tłuszczu i specyficzne ubrania sprawiają, że u wielu wikingów głowa jest bardzo mała w stosunku do reszty ciała (co w pewnych okolicznościach, mniej lub bardziej wprost, tłumaczy się również tym, że wikingowie używają siły mięśni zamiast mózgu). Zazwyczaj ubierają się oni w futra zwierząt, futrzane buty, wełniane spodnie i rogate hełmy, które po pierwsze chronią przed surowym klimatem, a po drugie stanowią doskonałą ochronę przed atakiem wroga. Niezbędnym, a jednocześnie rozpoznawczym elementem ich stroju są rogate hełmy, najczęściej o wygiętych do góry hakach. Charakter Większość wikingów charakteryzuje siła fizyczna, która pozwala im rozwiązywać wszelkie konflikty. Zwykle są mało wrażliwi i empatyczni, bezwzględnie zabijają swoich wrogów. Niewielu cechuje rozwinięta zdolność logicznego i taktycznego myślenia oraz empatia wobec słabszych stworzeń. Jednym z takich ludzi jest Czkawka, który doprowadził do zawarcia pokoju między dwoma nienawidzącymi się od pokoleń rasami - smoków i ludzi. Siedziba “ Wyspa Berk. Jakieś dziesięć dni drogi na północ od Beznadziei i rzut beretem od Zamarzniesz na Śmierć. [...] Przez dziewięć miesięcy w roku pada tu śnieg, przez resztę grad. ” —Czkawka, Jak wytresować smoka Wikingowie podzieleni są na klany, z których każdy ma swojego wodza oraz mieszka w określonym miejscu, najczęściej na wyspie. Powieściowi i filmowi wikingowie żyją na półkuli północnej, w okolicach strefy podbiegunowej, gdzie przez większość roku panują surowe warunki klimatyczne (zima trwa nawet dziewięć miesięcy). Wszystkie klany znane z powieści Cressidy Cowell skupione są na wyspach Archipelagu Barbarzyńskiego, zaś z filmów i serialu - w obrębie nieco innego od niego Archipelagu. Historyczni wikingowie zamieszkiwali tereny wokół Morza Bałtyckiego - dzisiejszej Danii, Norwegii i Szwecji. Budują swoje niewielkie wioski na terenach blisko morza i rzek, by choć w niewielkim stopniu można było uprawiać ziemię. Ich domy są jednorodzinne, wysokie, zbudowane z drewna i mają spadziste dachy, pozwalające śniegowi od razu spadać na ziemię, przeciwdziałając jego zaleganiu. Duże ilości śniegu spadające w tej strefie klimatycznej mogłyby spowodować zawalenie budowli. Domy filmowych wikingów często są ozdobione wyrzeźbionymi głowami smoków i wyrytymi wzorami. Klany Całe plemię wikingów podzielone jest na klany, z których każdy zamieszkuje inny rejon geograficzny. Klany te bardzo różnią się między sobą, przede wszystkim zwyczajami, tradycjami, głównymi zajęciami i trybem życia. Znane z serii filmów Jak wytresować smoka oraz z serialu klany to: Wandale – główni bohaterowie, od siedmiu pokoleń zamieszkujący wyspę Berk (stąd zwani także Berkianami). Wodzem klanu jest Czkawka, który przejął ten tytuł po ojcu, Stoicku Ważkim. W pierwszym roku rządów Czkawki, w momencie pojawienia się najbardziej zaciekłego z wrogów, Grimmela Gnębiciela, plemię przeniosło się na oddalone na zachód Nowe Berk. Łupieżcy – plemię, które początkowo znajdowało się w stanie wojny z Wandalami oraz Berserkami, jednak pod koniec drugiego sezonu serialu doszło do pogodzenia zwaśnionych stron. Na ich czele stał Albrecht Perfidny. Jak wskazuje nazwa klanu, zajmowali się napadami na obce wioski i okradaniem ich. Zamieszkują Wyspę Łupieżców. W przypadku konfliktów zbrojnych udzielają pomocy Berkianom, utrzymując z nimi przyjazne stosunki. Berserkowie – swego czasu serialowi antagoniści, znajdujący się w stanie wojny z Wandalami oraz Łupieżcami, w miarę rozwoju akcji stający się sojusznikami jeźdźców. Na ich czele stał Dagur Szalony, w ostatnim odcinku serialu biorący ślub z przywódczynią Obrońców Skrzydła, Malą. Znane z cyklu powieściowego Cressidy Cowell klany to Kudłaci Chuligani – główni bohaterowie, zamieszkujący wyspę Głuplandię; na ich czele stoi Słoick Wielgi; Zakute Pały – zamieszkują Zakute Wyspy, na czele klanu stoi Przymuł Nieułomek; Włamywaczki z Moczarów – zamieszkują Moczary Włamywaczek, na czele klanu stoi Biuściasta Berta; Histerycy – zamieszkują Histerię, na czele klanu stał Norbert Szajbus; Zabójcy – zamieszkują Ziemie Mordercze, na czele klanu stoi Bebech Morderczy; Szaleńcy – zamieszkują Berserk, na czele klanu stoi wódz Szaleńców; Wygnańcy (lub Łajdacy) – zamieszkują Ziemie Zakałów lub Łajdację, na czele klanu stoi Alvin Przechera; Zbirowie – zamieszkują Zbirię, na czele klanu stoi Zbir Okrutny; Poczciwcy – zamieszkują Poczciwy Kraj; Oprychowie – na czele klanu stoi Op Oprych; Ponuracy – na czele klanu stoi Nędzny Rabuś; Durnie z Waldurni – zamieszkują Waldurnię; Klan Milczących – zamieszkuje Głuszę; Lawowe Prostaki. Wierzenia Wikingowie byli politeistami - wyznawali wielobóstwo. W ich religii każdy z bogów jest odpowiedzialny za konkretną sferę życia, jednak najważniejszymi spośród wszystkich bogów są Odyn, ojciec bogów, oraz Thor, syn Odyna, odpowiadający między innymi za gwałtowne zjawiska pogodowe. Thor objawia się jako potężnie zbudowany bóg, mogący zmieniać postać, w krótkometrażówce Legenda o smoku Gnatochrupie (we wspomnieniach Pyskacza Gbura). Głównymi bogami wspomnianymi w serii są: Odyn, Thor, Loki, Freja, Tyr i Magni. Wikingowie wierzą, że po śmierci zasłużeni wojownicy trafiają do Walhalli. Zwyczaje Przedstawione w powieściach Narodziny dziecka - w powieściach, każde dziecko po urodzeniu zostaje postawione przed Wyrocznią, która ocenia sprawność dziecka oraz nadaje mu imię. Niemowlę uznane za słabe lub niezdolne do walki w przyszłości, powinno zostać zabite lub wygnane. Pogrzeb - ceremonia pogrzebowa pojawia się w powieści jedynie w kontekście smoka Oseska, jednak prawdopodobnie w podobny sposób żegna się zmarłego człowieka. Wikingowie kładą ciało poległego na łodzi i puszczają ją wolno na ocean, by podpalić ją płonącą strzałą wystrzeloną z łuku. Pirackie Szkolenie - cykl lekcji, które przechodzą młodzi powieściowi wikingowie. Uczą się tresury smoków, a także walki na miecze, atakowania statków wroga i wielu innych czynności, w których specjalizują się wikingowie. Święto Thora - jednym z obchodzonych przez powieściowych wikingów świętem jest uroczystość ku czci boga Thora. Podczas niej organizowane są rozmaite konkursy, a także Końcowy Egzamin Inicjacyjny, w którym młodzi rekruci prezentują umiejętności wytresowanych przez siebie smoków. Dzień Frei Ting - wiec zwoływany w nadzwyczajnych okolicznościach, w których biorą udział przedstawiciele wielu sprzymierzonych plemion. Przedstawione w filmach i serialu Przyjęcie dziecka do klanu - ceremonia oficjalnego przyjęcia nowonarodzonego wikinga do plemienia, w czasie której wódz lub pełniący jego obowiązki ogłasza imię dziecka, wybrane wcześniej przez rodziców. W serialu jedyna taka ceremonia prowadzona jest przez Pyskacza w odcinku Wiking do wynajęcia. Dzieckiem była siostra Gustawa, Hildegarda. Pogrzeb wikinga - ceremonia mająca na celu pożegnanie, oddanie hołdu i upamiętnienie zmarłego. Polega ona na wypuszczeniu łodzi z ciałem poległego wolno na ocean i podpaleniu jej płonącymi strzałami. Czasami pogrzeb odbywa się w mniej uroczystej oprawie - zmarłego chowa się w ziemi wraz z jego osobistymi rzeczami. Ceremonia pogrzebowa odbyła się zarówno w filmie Jak wytresować smoka 2, jak i w serialu, w odcinkach Ostatni smok na świecie i Florek. Smocze szkolenie - cykl lekcji, które przechodzą młodzi filmowi wikingowie. Mają oni za zadanie nauczyć się walczyć ze smokami, by w przyszłości móc jak najlepiej bronić wioski przed atakami tych zwierząt. Prócz tej funkcji szkolenie ma także wyłowić jednego najlepiej zapowiadającego się wojownika, który może zabić swojego pierwszego smoka na oczach całego klanu. Przekazanie tytułu wodza - uroczystość ta przedstawiona została w filmie. Przyszły wódz klęka przed szamanką klanu, która naznacza go popiołem, rysując symboliczny znak na jego czole. Tytuł wodza klanu przekazywany jest dziedzicznie, przez ojca swojemu synowi. Gdy wódz nie ma syna, prawdopodobnie jego następcą zostaje najbardziej poważany wojownik w klanie. Święto Snoggletoga - odpowiednik Bożego Narodzenia; kilkudniowe święto organizowane zimą, podczas którego stawia się drewniane choinki, zdobi wioskę, obdarowuje się nawzajem prezentami. Młodym wikingom mówi się, że prezenty przynosi Odyn, który tradycyjnie wkłada je im do hełmów. Festiwal Roztopów - organizowane przez serialowych wikingów zawody, w których udział biorą młodzi wojownicy. Rywalizują między sobą w rozmaitych konkurencjach, a najlepszy z nich otrzymuje medal. Tydzień Borka - obchodzone co roku przez serialowych wikingów święto ku czci Borka Wielkiego, który jako pierwszy w historii spisał i dokładnie opisał wszystkie znane gatunki smoków. Od czasu zawarcia pokoju z tymi stworzeniami one także biorą udział w uroczystościach, prezentując się w stadach oraz pokazach lotniczych. Dzień Lokiego - dla wikingów święto żartów, kawałów i bezkarnego płatania figli - jest to sposób oddawania czci temu bóstwu, szerzej ukazany w odcinku Szok i zgroza. Dzień Biadolenia - szczególny dzień, kiedy wikingowie mogą przyjść do wodza i prosić o radę w każdej sprawie. W serialu wspomniano o tym zwyczaju w odcinku Kto pod kim dołki kopie (część 2). Wyścigi smoków - rozrywka wikingów, głównie Wandali, wymyślona niedługo po udomowieniu smoków, polegająca na ściganiu się jeźdźców na grzbietach swoich smoków i na łapaniu owiec za punkty. Malowanie portretów - w serialu pokazana została tradycja malowania portretów wodzów oraz ich synów. Kolekcja namalowanych na tarczach wizerunków wisi wewnątrz Twierdzy. Artybuty Hełmy - historyczni wikingowie nie nosili hełmów takich, w odróżnieniu od powieści i filmów, których niemal wszyscy bohaterowie noszą na głowach metalowy hełm z przynajmniej jedną parą rogów. Bronie - najczęściej pojawiającymi się wśród wikingów broniami są topory, miecze czy włócznie, a także niezbędne do obrony tarcze. Do walki dystansowej historyczni wikingowie używali łuków. Statki - statki wikingów są zwane "drakkar", co dosłownie oznacza "smok". Nazwa wzięła się od smoczej głowy, wieńczącej dziób statku, która odpędzała na morzu duchy i potwory. Ciekawostki Filmy i serial Choć większość ukazywanych w serii wikingów to mężczyźni, w plemionach z pewnością znajduje się także wiele kobiet. Mimo, iż wikingowie teoretycznie żyją w czasach wczesnego średniowiecza, w serii często używają współczesnych określeń i słów (jak np. piły tarczowe). Według serialu pewne przysłowie wikingów brzmi: "Kiedy ci pieką na ruszcie przyjaciół, czujesz ogień na własnej skórze". Powieści Historyczni wikingowie prawdopodobnie odkryli Amerykę Północną już 500 lat przed Kolumbem. Według powieści Cressidy Cowell, dokonał tego klan Histeryków. Historia Kobiety wśród historycznych wikingów miały więcej praw niż w innych kulturach. Były to prawa do dziedziczenia majątku po mężu czy zmarłych bezpotomnie dzieciach, a nawet prawo do rozwodu. Historycznie hełmy wikingów nie miały żadnych rogów, posiadały za to osłonę na oczy, a wokół krawędzi hełmu zamocowana była kolczuga chroniąca szyję. Na co dzień noszono wełniane lub skórzane czapki. Mit dotyczący nakrycia głowy pochodzi z opery Wagnera pod tytułem "Pierścień Nibelunga". Dzieciństwo wikinga kończy się w wieku 12 lat. Według różnych źródeł dniem, w którym dbano o higienę, był dla wikingów piątek lub sobota. Przed bitwą obrzucali przeciwnika kamieniami i obelgami. Robili wszystko, aby przeciwnik tracił morale i robił więcej błędów. Można powiedzieć, że byli prekursorami wojny psychologicznej. Wikingowie stosowali wykałaczki, posiadali znacznie mniej dziurawych zębów niż inni ludzie żyjący w tamtym okresie. Wikingowie byli ściągani przez różnych władców Europy i służyli jako najemnicy od najczarniejszej roboty. Cesarze wschodniorzymscy (bizantyjscy) tworzyli z wikingów swoją gwardię - tzw. Gwardię Wareską, najbardziej elitarną jednostkę w Cesarstwie. Obecny stereotyp wikinga zawdzięczamy mnichom irlandzkim, których klasztory były najeżdżane przez wikingów. Jedną z typowych potraw wikingów była ryba, która przez kilka tygodni była zakopana. Jej odpowiednikiem jest Surströmming. Hasła do krzyżówek pasujące do opisu: PRZYWÓDCA DRUŻYNY WIKINGÓW Poniżej znaj­duje się li­sta wszys­tkich zna­lezio­nych ha­seł krzy­żów­ko­wych pa­su­ją­cych do szu­ka­nego przez Cie­bie opisu. przywódca drużyny wikingów (na 4 lit.) Sprawdź również inne opisy ha­sła: JARL w Skandynawii namiestnik królewski (na 4 lit.) Zobacz też inne ha­sła do krzy­żó­wek po­do­bne kon­teks­to­wo do szu­ka­ne­go przez Cie­bie opisu: "PRZYWÓDCA DRUŻYNY WIKINGÓW". Zna­leź­liśmy ich w su­mie: 101 PUŁAPKA OFSAJDOWA, SKŁAD AWIZOWANY, GURU, SKIP, BILANS BRAMKOWY, OBRONA STREFOWA, DRUŻYNNIK, ROMARIO, KARTA ZAWODNICZA, CASTRO, SAMOJEBKA, ASYSTA, KWATERMISTRZ, TODOR, GORBACZOW, GOLKIPER, JARL, LECHITA, SZELA, FIDEL CASTRO, ANTCZAK, POLE KARNE, CADYK, BŁĄD, DEFENSOR, DEYNA, CADYK, PODANIE, EGZEKUTOR, BRAMKA SAMOBÓJCZA, FUTBOL AMERYKAŃSKI, POLO, CASTRO, GEIJER, DZIKA KARTA, MECZ DERBOWY, SZELA, OBROŃCZYNI, TZARA, WATAŻKA, OBROŃCA, ŁAWKA REZERWOWYCH, DRABINKA, GOLKIPERKA, KLASYFIKACJA ZESPOŁOWA, MATYSIK, WAREG, HONOROWY GOL, TITO, MECZ MISTRZOWSKI, SLADEK, WOLNY, KNARA, KRYKIET, RÓG, MŁYN, PROROK, GOALKEEPER, KALIF, OBROTOWY, BREŻNIEW, WÓDZ, KOŁOWY, DRAKKAR, DUCHOWY PRZYWÓDCA, KRYKIET, JARL, PLAY-OFF, PLAY OFF, MIKOŁAJCZYK, KAPITAN, ZBIÓRKA, KOSZYKARSTWO, BLOK DEFENSYWNY, KOSZYKÓWKA, PRZECIĄGANIE LINY, GURU, REZERWA, TRAMPKARZ, GOL SAMOBÓJCZY, YOUNG, STANISŁAW MIKOŁAJCZYK, BRAMKARZ, ARAFAT, WÓDZ, TURANIEC, BRAMKARKA, BRAMKARZ, LANGSKIP, ATAK POZYCYJNY, ARAFAT, DEMAGOG, BENIGER, LONGSHIP, RZUT WOLNY, JASIR ARAFAT, CHALIF, DRAKKAR, STRZAŁ SAMOBÓJCZY, BRAMKA HONOROWA, SAGA. nie pasuje? Szukaj po haśle Poniżej wpisz odga­dnię­te już li­te­ry - w miej­sce bra­ku­ją­cych li­ter, wpisz myśl­nik lub pod­kreśl­nik (czyli - lub _ ). Po wci­śnię­ciu przy­ci­sku "SZUKAJ HASŁA" wy­świe­tli­my wszys­tkie sło­wa, wy­ra­zy, wy­ra­że­nia i ha­sła pa­su­ją­ce do po­da­nych przez Cie­bie li­ter. Im wię­cej li­ter po­dasz, tym do­kła­dniej­sze bę­dzie wy­szu­ki­wa­nie. Je­że­li w dłu­gim wy­ra­zie po­dasz ma­łą ilość od­ga­dnię­tych li­ter, mo­żesz otrzy­mać ogro­mnie du­żą ilość pa­su­ją­cych wy­ni­ków! się nie zgadza? Szukaj dalej Poniżej wpisz opis po­da­ny w krzy­żów­ce dla ha­sła, któ­re­go nie mo­żesz od­gad­nąć. Po wci­śnię­ciu przy­ci­sku "SZUKAJ HASŁA" wy­świe­tli­my wszys­tkie sło­wa, wy­ra­zy, wy­ra­że­nia i ha­sła pa­su­ją­ce do po­da­nego przez Cie­bie opi­su. Postaraj się przepisać opis dokładnie tak jak w krzyżówce! Hasło do krzyżówek - podsumowanie Najlepiej pasującym hasłem do krzyżówki dla opisu: przywódca drużyny wikingów, jest: Hasło krzyżówkowe do opisu: PRZYWÓDCA DRUŻYNY WIKINGÓW to: HasłoOpis hasła w krzyżówce JARL, przywódca drużyny wikingów (na 4 lit.) Definicje krzyżówkowe JARL przywódca drużyny wikingów (na 4 lit.). Oprócz PRZYWÓDCA DRUŻYNY WIKINGÓW inni sprawdzali również: jeden z ruchów składowych ciała sztywnego poruszającego się wokół nieruchomego punktu , urządzenie rejestrujące pewne parametry organizmu człowieka w sposób ciągły, przez 24 godziny na dobę w celu późniejszej, szczegółowej analizy , prowincja w płd-zach Pakistanie, pow. 347,2 tyś. km2, stolica Kweta , duży, pionowo ustawiony kamień, za pośrednictwem którego oddawano cześć bóstwom w kulturach: sumeryjskiej, babilońskiej, nabatejskiej i fenickiej , w informatyce - pamięć, z której informacje są tracone po wyłączeniu komputera , przedstawiciel ryb z rodziny piękniczkowatych (Poeciliidae) należących do rodzaju Limia , w informatyce: zespół procesów dezinstalacji i ponownej instalacji oprogramowania następujących po sobie kolejno; występuje najczęściej w celach naprawczych, aktualizacji bądź zmiany istotnych opcji programu , astronauta amerykański biorący udział w wyprawie Atlantisa w 1991 r , pisak, mazak, długopis piszący atramentem sympatycznym; zapis odczytać można tylko w świetle UV , miasto w środkowych Węgrzech (komitat Szolnok); znane uzdrowisko z ciepłymi wodami mineralnymi , miara wydajności jednostki centralnej CPU komputera; MIPS określa liczbę milionów operacji stałoprzecinkowych wykonywanych w ciągu sekundy przez daną jednostkę obliczeniową , zagraża mostom zimą Najeźdźcy, drapieżcy, barbarzyńcy – Wikingowie często przedstawiani są jedynie jako jednowymiarowi wojownicy, których osiągnięcia obejmują niewiele więcej niż grabieże i najazdy. Ale skąd pochodzili Wikingowie i czy naprawdę byli brutalnymi, bezbożnymi poganami? Tutaj historyk Filip Parker wyjaśnia prawdziwą historię świata Wikingów… W 793 r. na wybrzeże Northumbrii ogarnął terror, gdy uzbrojeni najeźdźcy zaatakowali bezbronny klasztor św. Cuthberta w Lindisfarne. Przerażeni mnisi bezradnie obserwowali, jak najeźdźcy uciekają z łupem skarbów i gromadą jeńców. Był to pierwszy odnotowany najazd Wikingów, morskich piratów ze Skandynawii, którzy przez ponad dwa stulecia polowali na społeczności przybrzeżne w północno-zachodniej Europie i stworzyli sobie reputację zaciekłych i bezlitosnych wojowników. Co o Wikingach pisze Piotr Skupnik, który jako doświadczony historyk fenomenalnie łączy fakty historyczne z literacką fikcją – Obraz ten został nieco zhiperbolizowany przez tych, którzy pisali o atakach Wikingów – innymi słowy ich ofiary. Anglosaski duchowny Alcuin z Yorku napisał w dramatyczny sposób o najeździe na Lindisfarne, że „kościół został spryskany krwią kapłanów Bożych, pozbawiony wszelkich ozdób… ofiarowany jako łup dla ludów pogańskich” i późniejszych (głównie chrześcijańskich) pisarzy a kronikarze stracili niewiele okazji do demonizowania (głównie pogańskich) Wikingów. Jednak, chociaż niewątpliwie przeprowadzali bardzo niszczycielskie i brutalne ataki, od niewielkich napaści na kościoły po wielkie kampanie z udziałem tysięcy wojowników, Wikingowie stanowili część złożonej i często wyrafinowanej kultury skandynawskiej. Oprócz najazdów zajmowali się handlem, docierając na wschód aż do rzek Rosji i Morza Kaspijskiego; odkrywcy, wysyłający statki daleko przez Atlantyk, by wylądowały na wybrzeżu Ameryki Północnej pięć wieków przed Kolumbem; poetów, komponujących wiersze i prozy o wielkiej mocy, oraz artystów tworzących dzieła wielkiego kunsztu. Reputacja Wikingów po prostu jako najeźdźców i grabieżców jest od dawna ugruntowana. Szansa na przywrócenie im sławy jako handlarzy, gawędziarzy, odkrywców, misjonarzy, artystów i władców została już dawno utracona… Poznaj autora i jego twórczość – – Piotr Skupnik Kiedy i skąd przybyli Wikingowie? Wikingowie wywodzą się z terenu dzisiejszej Danii, Norwegii i Szwecji (choć wieki wcześniej stali się zjednoczonymi krajami). Infrastruktura ojczyzny Wikingow opierała się w znaczącym stopniu na zakładaniu wsi. Zdecydowana większość zarabiała na życie z rolnictwa lub z rybołówstwa na wybrzeżu. Postępy w technologii żeglarskiej w VII i VIII wieku sprawiły, że łodzie były napędzane żaglami, a nie wyłącznie wiosłami. Zostały one następnie dodane do statków wykonanych z nakładających się na siebie desek („zbudowanych z klinkieru”), aby stworzyć długie statki, szybkie łodzie o płytkim zanurzeniu, które mogłyby poruszać się po wodach przybrzeżnych i śródlądowych oraz lądować na plażach (drakkary). Nie jest jasne, co dokładnie najpierw skłoniło bandy ludzi do podążania tymi łodziami za ich lokalnym wodzem przez Morze Północne. Mogło to wynikać z lokalnego przeludnienia, ponieważ działki podzielono do tego stopnia, że ​​rodziny ledwo mogły się utrzymać; mogła to być niestabilność polityczna, ponieważ wodzowie walczyli o dominację; lub mogła to być wiadomość o bogactwach (które można znaleźć w osadach handlowych położonych dalej na zachód), którą przynieśli wraz z sobą kupcy. Prawdopodobnie było to połączenie wszystkich trzech czynników. Ale w 793 ta pierwsza grupa najazdowa uderzyła w Lindisfarne, a w ciągu kilku lat kolejne zespoły wikingów zaatakowały Szkocję (794), Irlandię (795) i Francję (799). Ich ofiary nie nazywały ich Wikingami. Nazwa ta pojawiła się później, spopularyzowana w XI wieku i prawdopodobnie wywodząca się od słowa vik, które w języku staronordyckim, którym mówili Wikingowie, oznacza „zatokę” lub „wlot”. Zamiast tego nazywano ich Dani („Duńczycy”) – nie było wówczas sensu, aby odnosiło się to tylko do mieszkańców tego, co teraz nazywamy Danią – pagani („pogan”) lub po prostu Normanni („ludzie z północy”). Kiedy i gdzie Wiking zaczął najeżdżać? Z początku najazdy miały charakter niewielki, dotyczyły kilku łodzi pełnych ludzi, którzy wrócą do domu, gdy zdobędą wystarczającą ilość łupów lub jeśli napotkany opór będzie zbyt silny. Ale w latach 850-tych zaczęli zimować w południowej Anglii, w Irlandii i wzdłuż Sekwany we Francji, ustanawiając bazy, z których zaczęli dominować na obszarach śródlądowych. Najazdy osiągnęły crescendo w drugiej połowie IX wieku. W Irlandii Wikingowie założyli longforty – ufortyfikowane porty – w tym w Dublinie, skąd zdominowali znaczną część wschodniej części wyspy. We Francji rosły w siłę, gdy podzielone królestwo frankońskie rozpadło się politycznie, a w 885 armia wikingów oblegała i prawie zdobyła Paryż. W Szkocji założyli hrabstwo na Orkadach i podbili Szetlandy i Hebrydy. A do Anglii ogromny zastęp Wikingów, („wielka armia”) przybył w 865. Prowadzeni przez parę wojowników, Halfdana i Ivara Bezkostnego, wybili anglosaskie królestwa Anglii jeden po drugim. Najpierw Northumbria ze stolicą w Yorku dostała się w ich ręce w 866 roku, potem Anglia Wschodnia, a następnie centralne angielskie królestwo Mercja. Ostatecznie pozostał tylko Wessex, rządzony przez króla Alfreda. Pobożny polihistoryk, Alfred został królem tylko dlatego, że jego trzej starsi bracia walczący z siłami zbrojnymi zachorowali lub zginęli w bitwie podczas poprzednich najazdów Wikingów. Na początku stycznia 878 część Wielkiej Armii pod dowództwem Guthrum przekroczyła granicę i zaskoczyła Alfreda w królewskiej posiadłości Chippenham. Alfred ledwo zdołał uciec i spędził miesiące czając się na bagnach Somerset w Athelney. Wyglądało na to, że niepodległość Wessex – i ogólnie Anglii – może zostać utracona. Ale wbrew przeciwnościom Alfred zebrał nową armię, pokonał Wikingów pod Edington i zmusił Guthruma do przyjęcia chrztu jako chrześcijanin. Za swoje zasługi w ocaleniu królestwa stał się jedynym rdzennym władcą Anglii, który zyskał przydomek „Wielki”. Przez 80 lat Anglia była podzielona między ziemie kontrolowane przez królów Wessex na południu i południowym zachodzie oraz obszar kontrolowany przez Wikingów w Midlands i na północy. Królowie Wikingów rządzili tym regionem, aż ostatni z nich, Erik Bloodaxe, został wygnany i zabity w 954, a królowie Wessex zostali władcami zjednoczonej Anglii. Mimo to zwyczaje wikingów (a zwłaszcza duńskie) długo tam utrzymywały się, a ślady skandynawskiego DNA wciąż można znaleźć w regionie, który przez wieki był znany jako Danelaw. W połowie XI wieku w Danii, Norwegii i Szwecji pojawiły się zjednoczone królestwa, a najazdy w końcu zaczęły ustępować. Ostatni wybuch aktywności nastąpił na początku XI wieku, kiedy sponsorowanym przez króla ekspedycjom udało się ponownie podbić Anglię i osadzić tam na tronie duńskich królów (w tym przede wszystkim Kanuta, który rządził imperium w Anglii, Danii i Norwegii, ale który prawie na pewno nie kazał odpłynąć fali, jak twierdzi ludowa opowieść). Wikingowie utrzymali kontrolę nad dużą częścią Szkocji (zwłaszcza Orkadami), obszarem wokół Dublina i Normandii we Francji (gdzie w 911 król Karol Prosty nadał ziemię norweskiemu wodzowi Rollo, przodkowi Wilhelma Zdobywcy). Kontrolowali też dużą część współczesnej Ukrainy i Rosji, Gdzie osiedlili się i żyli Wikingowie? Nie był to jednak pełny zasięg świata Wikingów. Ta sama morska agresja, która doprowadziła do grabieży (i ostatecznie podbijania) osiadłych ziem, doprowadziła ich również do wyprawy w poszukiwaniu nieznanych wybrzeży, na których mogli się osiedlić. Wikingowie prawdopodobnie przybyli na Wyspy Owcze w VIII wieku i wykorzystali to jako przyczółek do przepłynięcia dalej na zachód przez Atlantyk. W połowie IX wieku przez Islandię napłynęła seria wypraw Wikingów, a w roku 872 osiedlili się na niej koloniści pod wodzą Ingólfa Arnarsona. Założyli wyjątkowe społeczeństwo, wysoce niezależne i nie związane formalnie z królami Norwegii. Była to republika, której najwyższym organem zarządzającym był od 930 r. Althing, zgromadzenie składające się z przywódców Islandii, którzy spotykali się każdego lata na równinie obok ogromnej rozpadliny w pierścieniu wzgórz w centrum wyspy. Z Islandii mamy również inne ważne dowody na pomysłowość społeczeństw Wikingów. Należą do nich najwcześniejsze fragmenty historii napisane przez samych Wikingów w postaci XII-wiecznej historii Islandii, Íslendingabók i Landnámabók , opis pierwotnego osadnictwa na wyspie (z imionami każdego z pierwszych osadników i ziemi, którą zabrali). Ale ważniejsza – i zaskakująca dla tych, którzy postrzegają Wikingów jako jednowymiarowych wojowników – jest kolekcja sag znanych jako Íslendingasögur lub Islandzkie Sagi Rodzinne. Ich akcja to pierwsze 150 lat kolonii Wikingów na Islandii i opowiadają o często niespokojnych stosunkach między głównymi rodzinami islandzkimi. Sojusze, zdrady, waśnie i morderstwa rozgrywają się na tle krajobrazu, w którym do dziś często można zidentyfikować cechy. W najlepszym wydaniu, w opowieściach takich jak Saga Njála czy Saga Egila, są same w sobie potężnymi dziełami literackimi i jednymi z najważniejszych pism, jakie przetrwały w każdym europejskim kraju w średniowieczu. Kto był najsłynniejszym wikingiem? Ivarr the Boneless – słynny wojownik i jeden z przywódców „Wielkiej Armii Pogańskiej ”, która wylądowała we Wschodniej Anglii w 865 roku, a następnie podbiła królestwa Northumbrii i Wschodniej Anglii – został zapamiętany jako ojciec założyciel królewskiej dynastia królestwa Wikingów w Dublinie. Nie wiadomo, w jaki sposób Ivar zyskał przydomek „Bez kości”, chociaż niektórzy sugerowali, że mogło to wynikać z nienaturalnej elastyczności podczas walki lub dlatego, że cierpiał na zwyrodnieniowe zaburzenie mięśni, w wyniku czego musiał być wszędzie noszony. Wikingowie i religia: w jakich bogów wierzyli? Islandia była miejscem kolejnego dramatu, który podkreśla odejście społeczeństw Wikingów od wodzów wojowników. Chrześcijaństwo dotarło później do skandynawskich społeczeństw Wikingów niż do wielu innych części Europy. Podczas gdy królowie Francji przyjęli chrześcijaństwo na początku VI wieku, a anglosascy królowie Anglii w większości w VII, chrześcijańscy misjonarze pojawili się w południowej Skandynawii dopiero w IX wieku i nie poczynili tam żadnych postępów, dopóki Harald Bluetooth z Danii nie przyjął chrztu około 960 Harald został chrześcijaninem po typowym przedstawieniu teatru Wikingów: pijackiej kłótni przy stole biesiadnym o to, który z nich jest silniejszy – Odyn i Thor, czy nowy chrześcijański Bóg i jego syn Jezus. Islandia pozostała zdecydowanie pogańska, lojalna wobec starych bogów, takich jak Odyn; Wszechojciec; jednooki bóg, który poświęcił drugie oko w zamian za znajomość run; i Thor, bóg piorunów ze swoim wielkim młotem Mjölnir, który był również szczególnie popularny wśród wojowników. Islandia stała się chrześcijańska, aby uniknąć wojny domowej. Konkurujące frakcje pogańskie i chrześcijańskie groziły rozerwaniem Althingu i rozpadem Islandii na odrębne, wrogie religijnie państwa. Na spotkaniu Althing w roku 1000 rywalizujące frakcje zwróciły się do najważniejszego urzędnika Islandii, prawnika Thorgeira Thorkelssona. Jako poganin można było oczekiwać, że będzie faworyzował starych bogów, ale po całym dniu spędzonym na męczeniu się nad tą decyzją, doszedł do wniosku, że odtąd wszyscy Islandczycy będą chrześcijanami. Dokonano kilku wyjątków – na przykład miało być dozwolone spożywanie koniny, ulubionego przysmaku, który był również kojarzony z pogańskimi ofiarami. Czym była Walhalla i jak dotarli tam Wikingowie? Jakie dwie rzeczy byłyby najbardziej pożądane przez Wikinga w zaświatach Walhalli, sali zabitych wojowników? Oczywiście ucztowanie i walka. Jeśli został wybrany na śmierć przez mityczne Walkirie, nordycki wojownik pragnął powitać go przez boga Odyna w Walhalli, wspaniałej sali z dachem pokrytym złotymi tarczami, włóczniami na krokwie i tak dużymi, że ściany otaczały 540 drzwi, mówi BBC Magazyn „Historia ujawniona ”. Honorowi zmarli, znani jako Einherjar, spędzili cały dzień na doskonaleniu swoich umiejętności bojowych, przygotowując się na Ragnarök – koniec świata – a następnie każdej nocy ich rany goiły się magicznie i bawili się tak, jak tylko wikingowie. Aby dołączyć do Einherjara, wiking musiał zginąć w bitwie – a nawet wtedy mieli tylko szansę 50:50. Połowa, która nie została wybrana, aby udać się do Walhalli, udała się na pole bogini Freyi, aby móc ofiarować kobietom, które zmarły jako dziewice, ich towarzystwo. Starzy i chorzy udali się do podziemi o nazwie Hel. W większości nie było tak źle, jak sugeruje nazwa, chociaż było specjalne miejsce nieszczęścia zarezerwowane dla morderców, cudzołożników i łamiących przysięgi, gdzie gigantyczny Niddhogg żuł ich zwłoki. Dokąd przybyli Wikingowie? Islandia również była platformą, z której Wikingowie rozpoczęli swoje najdalsze eksploracje. W 982 ognisty temperament wódz, Eryk Rudy, który został już wygnany z Norwegii za udział ojca w zabójstwie, został następnie wygnany z Islandii za udział w kolejnym morderstwie. Słyszał plotki o lądzie na zachodzie i wraz z niewielką grupą towarzyszy popłynął w jego poszukiwaniu. To, co znalazł, przekraczało jego najśmielsze wyobrażenia. Zaledwie 300 kilometrów na zachód od Islandii Grenlandia jest największą wyspą świata, a jej południowy i południowo-zachodni kraniec miały fiordy [głębokie, wąskie i wydłużone drenaż morza lub jeziora, ze stromym lądem z trzech stron] oraz bujne pastwiska, które musiały przypominać Erikowi jego skandynawskiej ojczyzny. Wrócił na Islandię, Syn Erika, Leif, prześcignął swojego ojca. Usłyszawszy od innego wikinga z Grenlandii, Bjarniego Herjolfssona, że ​​widział ląd jeszcze dalej na zachód, Leif poszedł zobaczyć na własne oczy. Około 1002 roku wraz z załogą żeglował gdzieś wzdłuż wybrzeża Ameryki Północnej. Znaleźli polodowcowe, górzyste wybrzeże, potem zalesione, a w końcu kraj żyznych pastwisk, który nazwali Vinland. Chociaż postanowili założyć tam nową kolonię, była ona – w przeciwieństwie do Islandii czy Grenlandii – już osiedlona, ​​a wrogość rdzennych Amerykanów i ich własnej niewielkiej liczby (Grenlandia liczyła wówczas prawdopodobnie około 3000 mieszkańców Wikingów) sprawiła, że ​​wkrótce została opuszczona. Byli jednak pierwszymi Europejczykami, którzy wylądowali (i osiedlili się) w obu Amerykach, prawie pięć wieków przed Krzysztofem Kolumbem. Kiedy skończyła się epoka wikingów? Tradycyjnie mówi się, że epoka najazdów i plądrowania Wikingów, która rozpoczęła się w Wielkiej Brytanii od splądrowania Lindisfarne w 793 r., zakończyła się niepowodzeniem inwazji Haralda Hardrady w 1066 r. Jednak wpływy Wikingów rozprzestrzeniły się z Bliskiego Wschodu po Amerykę Północną i nie mogły zostać cofnięte przez pojedynczą porażkę w bitwie. W tym samym czasie, gdy Hardrada nabawił się kończącej karierę kontuzji szyi na Stamford Bridge, rozpoczynał się Norman Conquest. Jej przywódcą, a przyszłym królem Anglii, był William – prapraprawnuk Rollo, wikinga.

jak się nazywa wódz wikingów